...

شب خانه روشن می شود ،چون یاد نامت می کنم!

شاید هرگز

سلام.

هنرپیشه های محبوب ما در دوران کودکی،در بزرگسالی جزئی از نوستالژی ما می شوند. سینما هنر محبوب من بود از همان وقت ها . وقتی که خیلی بچه بودم و جنگ بود و ویدیو ممنوع بود و تلویزیون هم به زورتا ساعت ده برنامه پخش می کرد که بخش اعظمش هم گل بود و آهنگ و ادامه ی برنامه تا چند لحظه ی دیگر و مابقی قضایا.( ما نسل کارتون هستیم که یک تار موی نل را که هر سال می دیدیم، نمی دهم به کل کارتون های مخرب حالا) .... چنین بود که در روز های هفت سالگی اولین فیلم ویدئویی عمرم را دیدم باویدئو که داشتنش جرم بود و کار ما هم حتما جرم بود.....و البته ویدئومال ما نبود و ما مهمان بودیم و یک سینمای خانوادگی. همه، شب نشسته بودیم و فیلم می دیدیم. زنی که به اعدام محکوم شده بود و فرزند شیر خواره ای داشت و بعد از فیلم، خانم ها گریه می کردند. بعد ها هنوز ویدئو ممنوع بود که بدنام را دیدم و اشک ها و لبخند ها را و .... ما سینما را اینگونه شناختیم. پنهانی . چقدر نسل من نسل عجیب و معصو می ست. ما که در سال های اول پس از انقلاب متولد شدیم ، و همه ی کودکی مان در جنگ گذشت. سال ها که بگذرد، وقتی دیگر ، بی گمان روزی از تجربه ام با سینما ، و رنگ و آزادی و آرمان و سکوت و معصو میت به عنوان فردی از نسل خودم ، خواهم نوشت .... من هیچ وقت نتوانستم سه گانه ی کیشلوسکی، را ببینم، ان روز ها که می خواستم....و بعد سال ها که گذشت ، دوستی قرمز را کامل و بدون سانسور ازیک دستفروشی در ولیعصر گرفته بود و به من داد و من مدت هاست که این فیلم را دارم اما، دریغ که حس دیدنش را ، نه !

هنرپیشه ی زن محبوبم ، سوسن تسلیمی بود با بازی زیبائی که در طلسم از او شناخته بود م وهمچنین در شاید وقتی دیگر. از فضای طلسم همیشه می تر سیدم اما به خاطر تسلیمی با دلهره ، سه بار را به خاطر دارم که در کودکی و به تنهایی این فیلم را دیده ام. و چه حیف که او رفت و من دیگر نتوانستم بازیگر زن محبوب داشته باشم و تسلیمی ماند به عنوان نوستالژی کودکی من. و همینطور شاید وقتی دیگر که یک بار دیده بودم و بعدها همیشه به جمله ی آخرش فکر می کردم که می آمد که برود و بر می گشت و می گفت: شاید یه وقت دیگه....

امروز تلویزیون را روشن کردم و بعد از سال های سال دیدم که شبکه 3 ، بیضایی پخش می کند: شاید وقتی دیگر. آخر های فیلم بودو ماندم تا به آن جمله ی معروف برسم و لذت ببرم.و در کمال نا باوری دیدم و که ان جمله سانسور شده بود........